Slaapexperts adviseren om je bed alleen te gebruiken om in te slapen of voor romantische activiteiten. Die boodschap heb ik tien jaar lang in de wind geslagen. Mijn slaapkamer was de fijnste plek van mijn huis. Zo ongeveer mijn hele leven speelde zich af in mijn simpele Ikeabed. Ik at er, keek er films, voerde er mijn belastingaangifte in, plande er vakanties, maakte er ruzie met geliefdes.
Mijn bed was niet alleen mijn bed, het was ook mijn bureau. Twee kussens in de rug en eentje op schoot met de laptop erop. Ik gok dat zo'n 75 procent van mijn werk in dit bed geschreven is. Zo'n schrijfsessie begon altijd keurig netjes rechtop zittend, het dekbed bezaaid met aantekeningen, scènekaartjes, scriptboeken en eten. Gaandeweg zakte ik ongemerkt steeds verder onderuit. Totdat ik volledig horizontaal lag en bedacht dat ik - nu ik toch al lag - net zo goed even een middagdutje kon doen. Inspiratie stroomt tenslotte alleen als je genoeg ontspant.
Na tien jaar heer en meester in mijn eigen slaapkamer te zijn geweest, ging ik in juni samenwonen. De strijd wiens bed er mee zou verhuizen won ik al snel. En zo was mijn bed ineens niet meer het bed van een single lady in de stad, maar het bed van een stelletje in een piepklein dorp. Het veranderde alles.
Omdat ons huis afgelegen ligt, huurde ik tegen de vereenzaming een bureau bij een schrijverscollectief. Dit betekende het einde van mijn horizontale carrière. Met als pluspunt dat ik - verrassing - aan een bureau zittend veel productiever bleek. De aanwezigheid van een fijne woonkamer in ons nieuwe huis deed ook mijn drang om bij thuiskomst direct tussen de lakens te schuiven verdwijnen. Eten gebeurde voortaan gewoon aan tafel. Net zoals belastingaangifte doen en ruzie maken.
Mijn geliefde bed verloor in rap tempo aan glans. Het werd zelfs een irritatiepunt. Zijn 1,40 meter breedte ging al snel benauwen, nacht na nacht met z'n tweeën erop. En dus kochten we een nieuw bed. Een luxe boxspring van 1,80 breed met comfortschuim en elektrisch verstelbaar.
Vanavond wordt mijn Ikeabed opgehaald door de nieuwe eigenaar. Tien jaar aan liefde, stress, verveling, woede, ontspanning en carrière maken gaat mee in het frame en de lattenbodem. For old times sake ben ik er nog even ingekropen om deze column te schrijven. Het is het laatste bedverhaal dat we samen meemaken.
Slaapexperts zullen mijn slaapkamerontwikkeling toejuichen. Persoonlijk vind ik het toch een beetje verdrietig. Zit toch wel erg lekker hoor, zo typend tussen de lakens. Hoe zou dat zijn met een elektrisch verstelbaar matras?
Deze column is gepubliceerd in de PS van het Parool van 13 feb. 2019.